Hjemsøkt, Gjenferd & Ånder ⇒ Mormor og engstelse for dei som er døde.

[undringa]

Eg bur i eit gammalt hus (160 år?), mormora mi budde her før meg. Ho budde saman med to gamle tanter til min bestefar + hennar eiga familie. Ho stelte dei to tantene som var gamle og sjuke.
Eg hadde ein kvit firkanta kalkstein som eg brukte å stå på når eg skulle henge opp kleder på snora (er nemleg ikkje så høg). Mormora mi sa at det var ikkje så lurt, for akkurat denne steinen var det meininga at ei av dei gamle tantene skulle ha på gravplassen. Ho trudde at Dina (gamletanta) ville reagere frå grava.
Ein gong seinare bygde vi ei stor terasse utfrå huset vårt. Då sa mormor at det var der Dina hadde kjøkkenhagen, og at ho trudde ikkje ho likte forandringa.

Det eg synest er underlig, er at mormor er strengt religiøs. At ho tenker som ho gjer her, er rart. Det strenge kristne synet ho har til vanlig samsvarer ikkje akkurat med desse utsagna.

Er det nokon som har synspunkt på dette?

Vil også fortelje at eg har funne ein del brev og kort som Dina har skrive. Når eg sat og las dei har eg følt hennar nærvær. Når eg har sitte i den eine stova, har eg sett ein skugge gå over golvet i den andre stova og mot det rommet som var soverommet til Dina. Der låg ho den siste tida i livet sitt. Mormora mi pleia henne i mange år.

[Trøndergut]

Kristendom behøver ikke å være i konflikt med troen på spøkelser. Jeg kjenner kristne som også tror på, og opplever gjenferd. Synes ikke dette er så rart i grunn. Kristendommen sier jo ikke at sjelene automatisk drar til himmelen eller helvete. Slik jeg ser det, ligger det mye åpent for egen tolkning, og dessuten så er det jo ofte mange forskjeller mellom den kirkelige kristendommen og den folkelige.

[undringa]

Ja, du har nok rett.

Det er nok mange måtar å praktisere kristendommen på.

Men tenker på at mormora mi er veldig strengt religiøs. Eg vaks opp med henne som min omsorgsperson. Det var mellom anna synd å sjå på seg sjølv i speielen. Då var ein altfor sjølvopptatt. Vi måtte passe oss for kva vi sa.

Derfor stussar eg over at ho er så opptatt av kva dei døde meiner.

Berre ein tanke og ei undring.